هر آنچه که می خواستید در مورد لوله های فاضلاب خانگی بدانید

یکی از مهمترین جنبه های نگهداری و تعمیر منازل، نگهداری فاضلاب است. وقتی لوله های فاضلاب و لوله های آب درست کار نمی کنند، پخت و پز، تمیزکاری و اکثر کارها غیرممکن هستند. بنابراین، مهم است که مراقب لوله های آب باشید و بدانید چه زمانی لوله کش خانه را خبر کنید. بعلاوه، این مطلب کمک می کند که بدترین تا بهترین انواع لوله های آب خانگی را بشناسید و بدانید چگونه می توان آنها را شناسایی و نگهداری کرد و چه زمانی اگر نیاز باشد باید آنها را تعمیر یا تعویض کرد.

در طول سالهای متمادی، بیشتر صاحب خانه ها و مستاجرین آپارتمان ها ملزم به برخی نگهداری ها از لوله های فاضلاب هستند. البته، تمیزکاری لوله های خانگی تنها در صورتی به طور مؤثر امکان پذیر است که بدانید چه نوع لوله ای به سینک های شما وصل است. بسته به سن خانه شما، ممکن است لوله هایی که در معماری ساختمان آن سال ها رایج بوده داشته باشید و یا نوعی لوله کشی که در ساختمان های ساخته شده در قرن اخیر معمول بوده است.

نوع لوله های فاضلاب خانگی که امروزه معمولا دیده می شود یا از نوع مسی است یا پلاستیک پلی وینیل کلراید (PVC) و اکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS). گاهی انواع دیگر لوله های فاضلاب در خانه های ساخت قبل از 1960 وجود دارد، مانند drain/waste/vent (DWV) ساخته شده از آهن یا استیل. در ادامه خلاصه کوتاهی از هر لوله به ترتیبی که در معماری مسکونی به کار می رود آمده است.

چدن: تکیه گاه اصلی خانه های قبل از 1960؛ چدن معمولا در لوله های عمودی آن دوران جای دارد، اما گاهی در لوله های افقی و پشته های تهویه نیز یافت می شوند. با وجود اینکه متریال مستحکمی دارد اما در نهایت در معرض زنگ زدگی است. اگر زنگ زدگی اتفاق افتاد، برای تعویض اتصالات دارای خوردگی با اتصالات پلاستیکی با یک متخصص تعمیر و نگهداری لوله فاضلاب تماس بگیرید.

استیل گالوانیزه: همچنین متریال رایج دیگری از سال های 1950 به بعد استیل گالوانیزه است که نسبتاً مقاوم است اما به ندرت بیش از 5 دهه دوام می آورد. وقتی خوردگی آسیب خود را ایجاد کرد، بهتر است لوله های پلاستیکی جایگزین لوله های ساخته شده از استیل گالوانیزه شود.

ABS: از حدود سال 1975 لوله کشی پلاستیکی به عنوان یک جایگزین کم هزینه و با تعمیر آسان برای متریال فلزی ظاهر شد. متعاقباً ABS که به عنوان لوله کشی سیاه شناخته می شود، اولین نوع پلاستیکی لوله کشی به کار رفته در معماری مسکونی بود. علیرغم ضد زنگ بودن سطح آن، هنوز مشخص نشده است که خود متریال به اندازه متریال لوله کشی فلزی طول عمر داشته باشد. در بعضی مناطق استفاده از ABS در ساختار خانه های جدیدتر ممنوع است.

PVC: انتخاب اصلی در خطوط لوله کشی مسکونی در طول چهار دهه گذشته است؛ PVC یک پلاستیک رنگ روشن و با دوام است که در مقابل عوامل مقاومت می کند و به نظر می رسد تمام مواد دیگر لوله کشی را کنار زده است. PVC در چند سطح متفاوت ساخته شده است: انواع 40 و 80 و پلی وینیل کلراید کلر دار (CPVC). کاربردهای آنها به شرح زیر است:

پلی وینیل کلراید کلر دار در اصل PVC با یک دز اضافه کلرین است، که CPVC را برای آب لوله کشی مناسب می کند. لوله های ساخته شده از CPVC تا کنون چهار دهه آزمایش پس داده اند. زمانی که تعمیرات لازم باشد می شود قسمت های آسیب دیده را با اره دستی جدا کرده و با چسب مجددا چسباند، تمام این ها CPVC را به آسان ترین متریال لوله کشی خانگی در زمینه تعمیر و نگهداری تبدیل می کند.

از لحاظ موارد منفی، CPVC بدترین متریال لوله کشی خانگی از لحاظ محیط زیست است. نه تنها غیرقابل بازیافت است، بلکه تولید آن نیز درجه بالایی از آلاینده ها را شامل می شود. علاوه بر این تشکیل پیوندهای لوله های CPVC حاوی مواد شیمیایی بسیار سمی است. علیرغم این اشکالات CPVC ماده ای با دوام است که به ندرت نیاز به مراقبت دارد و هیچ خطری برای کیفیت آب لوله کشی ندارد.

در سراسر اروپا صاحب خانه ها در طول 30 سال گذشته رضایت را با نوآوری در زمینه لوله کشی تجربه کرده اند که این نوآوری هنوز نتوانسته آمریکای شمالی را متحول کند: لوله پلی پروپیلن یا PP. ثابت شده است که متریال پلاستیکی نوع لوله بادوام و ایمن برای آب است که ساخت آن بیشتر از مواد شیمیایی به گرما وابسته است. همچنین از PP به عنوان یک محصول دوستدار محیط زیست یاد می شود که انتظار می رود به مدت نامحدود دوام داشته باشد.

در حال حاضر تا جایی که به مالکان خانه های ایالات متحده مربوط می شود این یک موضوع قابل بحث است که هزینه های PP به ازای هر فوت به طور قابل توجهی بیشتر از دیگر مواد لوله کشی است. نصب PP نیز یک پروسه پیچیده است که ابزار صنعتی نیاز دارد که آن را نوع نامناسبی از لوله کشی برای آچار به دست ها می کند.

(مهم است که خود را با نوع لوله هایی که در سیستم لوله کشی شما وجود دارد آشنا کنید.)

برای بسیاری از صاحبان خانه ها، لوله کشی چیزی است که فقط هنگام بروز مشکلات در لوله کشی و بهداشت آب به فکرش می افتند. در نتیجه، بسیاری از مردم حتی قادر نخواهند بود که متریال لوله هایی که آب را به شیرآلاتشان می فرستند و از فاضلابشان تخلیه می کنند را تشخیص دهند. صرف نظر از اینکه آیا شما قبلا حتی به لوله هایتان نگاه کرده اید یا خیر، مهم است که خود را با نوع لوله هایی که در سیستم لوله کشی تان وجود دارند آشنا کنید. دانستن این موضوع به شما کمک می کند که دلایل احتمالی یک مشکل مشخص را درک کنید و در صورت نیاز به تعمیر و نگهداری لوله های منزل، بهتر مسئله را بیان کنید.

به احتمال زیاد چهار نوع متریال لوله کشی زیر در سیستم لوله کشی مسکونی استفاده می شوند. مسلماَ بسیاری از خانه ها به دو یا چند نوع مختلف لوله مجهز هستند که می تواند اوضاع را گیج کننده کند، اما دانستن چگونگی شناسایی این لوله ها می تواند به تعمیرکار لوله کشی کمک کند که وقتی برای مسئله ای تماس گرفته اید تخمین تلفنی دقیقی به شما بدهد.

لوله های فولادی با نمای بیرونی خاکستری و نقره ای قابل شناسایی هستند در انواع گالوانیزه و روی اندود عرضه می شوند. لوله های فولادی علیرغم دوام بالا بالاخره فرسوده می شوند. مشکلات لوله کشی فولادی اغلب به دلیل تحلیل رفتن خواص روی است که می تواند منجر به زنگ زدگی، مسدود شدن و کم شدن فشار آب شود. لوله های فولادی به دلیل ضخامتشان بیشترین چالش ها را در زمینه تعمیر و نگهداری به وجود می آورند. به خاطر همین دلایل از محبوبیت لوله های فولادی در لوله کشی مدرن کاسته شد و در کل تنها در خانه های دوره ی 1930 تا 1990 دیده می شوند.

اگر لوله کشی شما هم رنگ یک سکه پنی است پس لوله های مسی دارید. لوله کشی مسی اولین بار در خانه ها و ساختمان های دهه 1930 ظاهر شد اما در طول دهه 1960 وقتی سازندگان جذب ویژگی های آن نسبت به فولاد گالوانیزه شدند این فلز واقعا توجه ها را به خود جلب کرد. ضخامت کم لوله کشی مسی آن را ظریف تر و سبک تر می کند و تعمیر و نگهداری آن را نسبت به فولاد آسان تر می سازد. لوله کشی مسی به لطف استحکام ، دوام و مقاومت در برابر حرارت به ندرت در خانه هایی که طی 30 سال گذشته ساخته شده اند مشکل ایجاد می کند.

با این وجود، مس سهم خود را در بروز مشکلات دارد. در بعضی خانه های قدیمی تر با این نوع لوله کشی وجود نقطه جوش های سربی در اطراف اتصالات می تواند مشکل ساز باشد. افزایش اخیر قیمت مس باعث شده است که هزینه تعمیر و نگهداری این لوله کشی نسبت به لوله کشی های دیگر بیشتر باشد. به مرور زمان رنگ قهوه ای نارنجی مس جای خود را به اثرات اکسیداسیون می دهد که سطح آن را تیره تر و گاهی مایل به سبز نشان می دهد.

به عنوان یکی از نوآوری های بزرگ لوله کشی در اواسط قرن 20 ، PVC از دهه 1950 به عنوان متریال برگزیده برای خطوط لوله فاضلاب شناخته شده است. این متریال یک پلاستیک سخت و سفید است که به راحتی از طریق علامت هایی که قطر آن، آستانه دما و نوع PVC را ذکر می کنند قابل شناسایی است. PVC به دلیل بافت ضد زنگ و طول عمر بی نهایتش متریال لوله کشی جذاب در بین سازندگان است. با این حال PVC برای جریان آب ورودی مناسب نیست؛ به دلیل عدم تحمل حرارت توسط پلاستیک کاربرد آن به توالت و لوله های فاضلاب محدود است.

PEX از اوایل هزاره ی اخیر که برای اولین بار مورد علاقه واقع شد به دلیل مقاومت و تحمل حرارت به عنوان یک استاندارد صنعتی در خطوط لوله کشی لوله های آبرسانی ظاهر شده است. از آنجایی که لوله های این متریال در رنگ های گوناگون ساخته می شود، رنگ های معمول در مصارف مسکونی قرمز برای خطوط آب گرم و آبی برای آب سرد است. PEX نیز مانند PVC ضد زنگ، با دوام بی نهایت و علامت گذاری شده با نشانگرها در سطوح لوله ها است. با این حال هدف PEX متضاد PVC است؛ در حالی که مورد دوم تنها برای خطوط تخلیه استفاده می شود، مورد اول تنها برای خطوط ورودی آب استفاده می شود.

چیزهای کمی در این دنیا هستند که سالهای زیادی عمر کنند، هر چند یک مجموعه خوب از لوله های فاضلاب قطعا می توانند در طول چندین دهه سکونت در خانه دوام بیاورند. با این حال اگر لوله هایی که به خانه شما وارد شده و از آن خارج شده اند قبل از فرود ماه پیمای آپولو 11 در سال 1969 نصب شده اند و طی دهه های اخیر تعمیر و بازبینی نشده اند به احتمال زیاد طی 10 سال آینده لوله های شما نیاز به بازبینی، تعمیر و تجهیز خواهند داشت.

برای اینکه بر نشتی ها و دیگر مشکلات لوله کشی زمانی که اتفاق می افتند مسلط باشید و در صورت نیاز بازبینی های روتین را برنامه ریزی کنید، لازم است نقاط قوت و ضعف اساسی و طول عمر معمول هر نوع لوله کشی مسکونی را بدانید.

فولاد گالوانیزه: با طول عمر معمول 80-100 سال، فولاد گالوانیزه نوعی لوله کشی از دور خارج شده است که در درجه اول در خانه های ساخته شده در سالهای بعد از 1930 و قبل از 1990 دیده می شود.

چدن: با وجود طول عمر 80-100 ساله، در دهه 1960 که چدن در همه جا حاضر بود به عنوان لوله فاضلاب مورد استفاده قرار نگرفت.

PVC: با میانگین طول عمر 25-40 سال، لوله کشی فاضلاب PVC سهم خود را در نقاط قوت و نقاط ضعف دارد:

در اکثر خانوارهای ایالات متحده آب در جریان بدیهی در نظر گرفته می شود. از سینک ها، ماشین های ظرفشویی و لباسشویی گرفته تا دوش ها، توالت ها و شلنگ های بیرون خانه؛ مردم کلا چگونگی ورود آب به خانه و خروج آب از آن را در نظر نمی گیرند. به همین ترتیب برخی ساکنین اغلب بدون در نظر گرفتن عواقب، فشار زیادی روی سیستم آبرسانی خود وارد می کنند. چه این شامل شستن تکه های غذا و موها باشد چه باز کردن دائمی شیرآلات با دمای بالا و فشار زیاد، میزان فشاری که لوله های آب متحمل می شوند به ندرت به ذهن کاربر خطور می کند. تنها زمانی که گرفتگی رخ می دهد مردم محدودیت های لوله های آب را در نظر می گیرند.

لوله بازکن ها مایلند که یک برطرف کردن موقت را برای یک مشکل بلند مدت پیشنهاد بدهند.

البته، اکثر افراد به راحتی سراغ جرم گیرها و لوله بازکن ها می روند تا گرفتگی را برطرف کنند و سپس طبق معمول به مصرف بی رویه آب برمی گردند. مشکل اینجاست که تمام اینها در واقع پیشنهاد برطرف کردن موقت یک مشکل بلند مدت است. محصولاتی مثل Drano معمولا جریان آب را آزاد می کنند در حالی که انسداد را به طور کامل برطرف نمی کنند. بنابراین به احتمال زیاد گرفتگی در فاصله کمی در جلوتر عود می کند، بخصوص وقتی آب در فشارهای بالا استفاده می شود و دریچه های فاضلاب به عنوان زباله خرد کن تلقی می شوند. محصولات لوله بازکن همچنین می توانند پوشش داخلی لوله ها را فرسوده کنند که به این معنی است که با هر بار تکرار این چرخه معیوب امکان بروز نشتی ها افزایش می یابد.

اگر زمانی گرفتگی در یک لوله فاضلاب خانه رخ داد بهترین راه حل این است که یک لوله کش خبر کنید و خط لوله را به صورت حرفه ای بکشید. بدین ترتیب لوله تخلیه از مواد شیمیایی مضر که می تواند طول عمر آن را کاهش دهد و در نهایت منجر به یک مسئله فاجعه بار در خطوط لوله کشی شود در امان خواهد بود. از آن زمان به بعد باید مراقب بود که گرفتگی مجددا در آینده رخ ندهد. در نهایت زمانی که سختی و ناامیدی بازیابی حتی قطعه کوچکی از لوله کشی را تجربه کردید، این می تواند درک جدیدی از اهمیت آب در فعالیت های روزانه را به شما بدهد.

گرفتگی کلا زمانی اتفاق می افتد که اقلام نامناسب وارد لوله های اشتباه شوند. برای مثال اگر تکه های غذا شسته شده و درون لوله ای در سینک آشپزخانه برود که زباله خرد کن ندارد این تکه ها می توانند به راحتی در خمیدگی J بمانند بدون اینکه به جلو رانده شوند. به مرور زمان این تکه ها می توانند ایجاد گرفتگی کنند. هنگامی که تارهای مو به فاضلاب زیر دوش راه می یابند و یا وقتی دستمال توالت و یا هر چیزی به غیر از مواد زائد بدن در توالت های ریخته می شود نیز فرآیند مشابهی رخ می دهد. معمولا فرآیند گرفتگی با موارد مکرر استفاده نادرست از فاضلاب شکل می گیرد. در بدترین حالت چیزی بزرگ و حل نشدنی به پایین می لغزد و یک گرفتگی شدید اتفاق می افتد.

البته که راه جلوگیری از گرفتگی این است که اجازه ندهید چیزی به جز مایعات مناسب به فاضلابتان وارد شود. نباید هیچ تکه غذایی در سینک ریخته شود مگر سینک آشپزخانه تان دسترسی زباله خرد کن داشته باشد. چه ظرف ها را با دست بشورید و چه آنها را در ماشین ظرفشویی بگذارید، تمام باقی مانده مواد غذایی را در کیسه زباله های بازیافتی ریخته و آن را جهت جمع آوری هفتگی در سطل زباله بیرون خانه بگذارید. به همین ترتیب ، اگر پس از تهیه غذا خرده مواد غذایی روی میز باقی مانده است، آنها را درون زباله دان بریزید نه داخل سینک. علاوه بر این باید یک صافی روی دریچه ی سینک آشپزخانه قرار داده شود تا از راه یافتن ذرات پراکنده به داخل فاضلاب جلوگیری کند.

حتی اگر سینک شما زباله خرد کن دارد تکه های غذا هیچوقت نباید در سینک خالی شوند.

اقدامات احتیاطی مشابه باید در مورد سینک دستشویی و همچنین وان و توالت انجام شود. سبیل های تراشیده را داخل روشویی نشویید یا موهای جدا شده از شانه ها و برس ها را در توالت خالی نکنید. در عوض موها را نیز مانند ناخن های دست و پا در زباله دان بریزید. برای دوش گرفتن یک صافی روی دریچه فاضلاب وان قرار دهید تا از پایین رفتن موهای ریخته جلوگیری کند؛ بزرگترین دلیل گرفتگی فاضلاب وان توده های مو هستند. در عین حال توالت باید فقط برای امور طبیعی استفاده شود. صرف نظر از اینکه یک تکه غذا که زمانی خوراکی بوده چقدر نرم، نازک یا خرده مانند است، از توالت برای دور ریختن ماکارونی سوخته، تفاله قهوه استفاده شده، چاشنی های کهنه، ضایعات میوه و سبزیجات، سوپ های بدمزه یا سایر موارد نامطلوب استفاده نکنید.

مردم اغلب فکر می کنند که زباله خرد کن می تواند از پس هر چیزی بربیاید، در صورتی که در واقع زباله خرد کن ها فقط به عنوان تسهیل کننده تخلیه عمل می کنند. اگر سینک آشپزخانه تان به یکی از اینها مجهز است، بیشترین استفاده ای که باید از آن انجام شود خرد کردن بقایای غذایی نرم، کوچک و پراکنده است. از زباله خرد کن ها برای تمیز کردن بشقاب های غذای نیمه مصرف شده یا برای رها شدن از هر کدام از موارد زیر استفاده نکنید:

اگر بیرون خانه کپه ای از مالچ نگهداری می کنید تمام بقایای میوه ها و سبزیجات و تفاله های قهوه را آنجا بریزید. در غیر این صورت غذاهای فوق و بقایای پخت و پز باید همگی در کیسه های بازیافتی ریخته شده و داخل یک سطل زباله درب بسته جهت جمع آوری هفتگی ریخته شود. از دستمال های حوله ای برای دور ریختن روغن و چربی اضافی با این سبک استفاده کنید.

مشکلات لوله کشی هم ممکن است اتفاق بیفتد زیرا فشار اضافی در هر حال اثر خود را می گذارد. برای بسیاری از صاحب خانه ها فشار آب فقط به این معنی است که ممکن است بر قبض های آب یا هزینه های گرمایش تأثیر بگذارد. تصورشان این است که لوله ها هر میزان فشار را تحمل می کنند. بنابراین نازل های دوش معمولاً به عنوان تنظیم کننده استفاده از آب نهایتاَ در نمایشگاه شناخته می شوند.

بر خلاف تصور عموم نازل ها فشار آب دوش را کاهش نمی دهند؛ آنها تنها جریان ورودی را تنظیم می کنند. همان مقدار آب ممکن است هنوز درون لوله ها در جریان باشد و باعث فشار در آنجا می شود زیرا سیستم مجبور است بیشتر کار کند. اگر در هر ثانیه آب خیلی زیادی در طول لوله ها پمپ شود فشار مضاعفی روی دریچه ها، اتصالات و فضای داخل لوله کشی تحمیل می شود که تمام این ها می تواند در نهایت منجر به ترک و نشتی شود.

یک روش دقیق برای ردیابی و تنظیم فشار آب استفاده از یک فشارسنج لوله است که در اکثر ابزار فروشی ها خیلی ارزان به فروش می رسد. هنگامی که به یک لوله آب وصل می شود فشارسنج میزان فشار را خواهد سنجید که باید در رنج 40-85 psi باشد. اگر سطح فشار بیش از آن مقدار باشد خبر کردن لوله کش نیاز است.

تهدید دیگر برای سیستم های لوله کشی، آب سخت است که آبی تعریف می شود که حاوی مقادیر بیش از حد مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم باشد. این مواد معدنی می توانند در سطح داخلی لوله ها جمع شده و به تدریج جریان آب را مختل کنند. به مرور زمان تجمع مواد معدنی آب سخت می تواند همبستگی و اتصالات یک سیستم لوله کشی را ضعیف کند. در ایالات متحده آب سخت در ایالات شمال شرقی و جنوب غربی شایع تر است.

در خانه هایی که با این مشکل درگیر هستند در صورت تشکیل رسوبات مایل به سفید روی شیرها و سر دوش ها آثار تجمع مواد معدنی به آسانی قابل مشاهده است. راه دیگر فهمیدن این که آب خانه شما سخت هست یا خیر این است که از شهرداری درخواست خدمات آب کنید که طبق قانون لازم است گزارش های سالانه آب را به EPA ارسال کند.

آب سخت را می توان با استفاده از نرم کننده الکترومغناطیسی اصلاح کرد که باعث از بین رفتن مواد معدنی و خالص و سالم شدن آب می شود. اکثر دستگاه های نرم کننده الکترونیکی زیر 200 دلار به فروش می رسند و می توانند در هر مکانی که دسترسی به پریز برق دارد نصب شوند.

روش دیگر - البته قدیمی و تا حدودی عتیقه - نرم کردن آب با سدیم است که به عنوان یک عامل حل کننده مواد معدنی عمل می کند. مشکل اینجاست که سدیم در سیستم آب آزاد می شود. با وجود این برخی از صاحب خانه ها هنوز یونیت های نرم کننده پایه سدیم را انتخاب می کنند. اگر رفتن به این مسیر را انتخاب کردید یک پیش فیلتر برای ممانعت از ورود سدیم و کلر از دوش و آب آشامیدنی خود روی منبع آب ورودی خود نصب کنید. نرم کننده های سدیم باید توسط متخصصان لوله کشی نصب شوند؛ این یونیت ها ممکن است تا 1000 دلار به فروش برسند.

اگر خانه شما به سیستم فاضلاب شهری متصل است هر 3-5 سال یک بار لوله های خروجی خود را تغییر مسیر دهید.

اگر خانه شما به سیستم فاضلاب شهری متصل است هر سه تا پنج سال لوله های خروجی خود را تغییر مسیر دهید. با تغییر مسیر دادن ریشه های زیر زمین، ریشه های درخت و سایر نفوذهایی که ممکن است در لوله کشی زیر حیاط شما نفوذ کند از بین می رود. یک مخزن فاضلاب نیز باید برای خالی شدن دو یا سه بار در هر دهه تخلیه شود.

در صورت بروز نشتی در سیستم لوله کشی باید فوراً ورودی آب خانگی شما قطع شود. بنابراین برای انجام این کار مهم است که از محل فلکه آب خود مطلع باشید.

در زمستان اگر لوله ها گرمای کافی دریافت نکنند می توانند یخ بزنند. اگر بین ماه های نوامبر و فوریه برای چند روز یا بیشتر به تعطیلات می روید در طول مدتی که دور هستید یکی از شیرهای خود را در حالت چکه کردن بگذارید تا از یخ زدن تانکر آب شما جلوگیری کند. همچنین زمانی که از شلنگ هایتان استفاده نمی کنید چند ماه آنها را کنار بگذارید؛ شلنگ های متصل می توانند شیرهای آب را گیر بی اندازند که می تواند یخ بزند و منجر به شکستگی لوله و احتمالا جاری شدن سیل شود. علاوه بر آن برای خطوط لوله ای که در معرض محیط های سرد مانند زیر بنا یا فضای کرال هستند عایق کاری انجام دهید.

محصولات ساخته شده برای پاکسازی گرفتگی های فاضلاب به منظور جلب رضایت سریع برای طولانی مدت با هزینه ثابت تولید می شوند. هنوز هم محصولاتی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از گرفتگی از پشت پیشخوان خریداری کنید؛ فقط اینها کالاهایی نیستند که به طور رسمی برای اهداف لوله کشی به فروش می رسند. محصولات مورد بحث جوش شیرین و سرکه است که می تواند چربی، باقی مانده صابون و سایر رسوبات را از لوله کشی خروجی شما پاک کند. نه این محصولات رضایت سریع و نتیجه بخش جرم گیر را فراهم نمی کنند اما کمک خواهند کرد تا از انواع تجمعاتی که حتی جرم گیر را به یک خرید ضروری تبدیل می کند جلوگیری شود.

هر یک یا دو روز کمی جوش شیرین در فاضلاب سینک آشپزخانه تان بریزید و روی آن آب داغ بریزید. خاصیت تمیز کنندگی جوش شیرین قدرت حل کردن تفاله های چسبناک داخل لوله را قبل از اینکه سفت شوند دارد. دقیقاً مانند آنچه در یخچال ها انجام می شود جوش شیرین بوی فاضلاب را از بین می برد که برای مبارزه با ایجاد بوی بدی که در صورت عدم استفده این ماده ممکن است ایجاد شود مفید است. همین پروسه می تواند برای سینک های حمام و فاضلاب زیر دوش ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.

هر ماه یک فنجان سرکه در فاضلاب سینک آشپزخانه ریخته و اجازه دهید نیم ساعت به آن آغشته شود. کار را با یک کتری پر از آب جوش ادامه دهید. اسید استیک موجود در سرکه به عنوان ماده پاک کننده ای عمل می کند که رسوبات خارجی موجود در فضای داخلی لوله کشی را از بین می برد.

اگر هر یک از فاضلاب های شما مستعد گرفتگی است، یک راه حل ویژه وجود دارد که می تواند در مورد باز کردن جریان معجزه کند. موارد زیر بهتر است که آخر شب قبل از اینکه به استراحت شبانه بپردازید انجام شوند:

اگر زباله خرد کن دارید یک روش جایگزین وجود دارد که می توانید با آن لوله کشی زیر سینک آشپزخانه تان را تمیز کنید. این روش شامل تکه های یخ متشکل از مخلوط آب و سرکه است که علت لزوم حضور آب این است که سرکه به تنهایی به سختی یخ می زند.

اکثر خطوط لوله بین 50-100 سال عمر می کنند.

این روزها نیمی از خانواده ها هر هفت یا هشت سال خانه هایشان را عوض می کنند. خوشبختانه اکثر خطوط لوله بین 50 تا 100 سال عمر می کنند. بنابراین احتمال این که قرعه تعویض یک لوله به نام شما شود به سن خانه شما و مدت اقامت شما در آن و بعلاوه نحوه مصرف آب و فاضلاب توسط اعضای خانواده شما بستگی دارد.

برای بهبود جریان و کیفیت آب ممکن است ترجیح دهید لوله کشی لوله هایی را در قسمت هایی از سیستم عوض کنید. از بین اتصالات موجود در امتداد لوله کشی شما مناسب ترین برای تعویض آنهایی است که در زیر بنا، فضای کرال و یا گاراژ شما پیدا شوند. دسترسی به بخشهایی از لوله کشی شما که در داخل حفره های دیواری پنهان شده اند دشوارتر است و بنابراین بهتر است که به آنها دست نزنید مگر اینکه نشتی، ترکیدگی یا خوردگی در طول آن قسمت ها رخ داده باشد.

هر وقت در قسمت هایی از خانه کار بازسازی داشتید این فرصت می تواند بهترین زمان برای این باشد که ببینید خانه شما نیاز به تعویض لوله دارد یا خیر. اگر دیوار پیش ساخته برداشته شده است بررسی کنید که کدام قسمت از سیستم لوله کشی شما در این فرآیند آشکار شده است. ممکن است خوردگی یا مشکل غیر منتظره ای وجود داشته باشد یا فقط ممکن است بخواهید از این به عنوان فرصتی برای جایگزینی لوله های مورد نظر استفاده کنید. بیشتر نوسازی ها به هر حال شامل حدودی کار لوله کشی می شوند بنابراین این می تواند فرصتی برای انجام لوله کشی مجدد با هزینه کمتر در قسمت هایی باشد که در غیر از این موقعیت گران قیمت است و دسترسی به آن سخت می باشد.

در کنار دوام و هزینه ی توجیه پذیر آن یکی از دلایلی که باعث شده PEX امروزه در لوله کشی رایج شود سهولت کشیدن این جنس به داخل دیوارها با کمترین حذف و برداشتن دیوارهای پیش ساخته است. مزایای آن سه برابر مس است: PEX انعطاف پذیر و ارزان تر است و تنها نصف آن زمان لازم است که لوله کشی یک محل خاص انجام شود. علاوه بر آن PEX با ضمانت 25 ساله پشتیبانی می شود.

برای صاحب خانه مسئول، دانستن اصول تعمیر و نگهداری فاضلاب خانه بسیار ضروری است. با این وجود مواردی وجود دارد که لوله های فاضلاب به راحتی خراب می شوند و به طور جزئی یا کلی نیاز به تعمیر یا تعویض دارند.

لوله کشی یکی از فاکتورهای اصلی سکونت در هر ساختمان است. هنگامی که لوله کشی دچار نقص عملکرد می شود کیفیت زندگی تمام افراد در خطر است، خواه مشکل به علت گرفتگی فاضلاب باشد و خواه به علت ترکیدگی لوله ها.

لوله کشی یکی از فاکتورهای اصلی قابلیت سکونت در هر ساختمان است.

هنگامی که خانه ای بیش از 20 سال سن دارد علائم زیر ممکن است در برخی موارد رخ دهد:

اگر با هر یک از این علائم روبرو شدید احتمال اینکه خانه شما نشت لوله کشی داشته باشد وجود دارد.

هر از چندگاهی خانه ها مشکلات زیر را تجربه می کنند:

اینها علائم بالا زدن سیستم فاضلاب است؛ در این حالت تمیز کردن فاضلاب، لوله کشی مجدد، قطع کردن لوله یا هیدروژکت مناسب است.